Mały kościół i kilka drewnianych domków pośrodku polany – w tej skromnej scenerii atmosfera ukojenia boskością obecna w żeńskim klasztorze wydaje się nie do zachwiania. Lasy dookoła nie drgną, zastygłą ciszę wstyd zakłócać nawet szeptem, odcięcie od świata otula miasteczko poczuciem bezpieczeństwa. Szczelna granica wyznaczana przez strzegącą spokoju naturę okazuje się niewystarczająca. Zagrożenie wślizguje się do klasztoru niepostrzeżenie, wraz z przybyciem Aliny, przyjaciółki mniszki Voichiţy. Wbrew jej zapewnieniom zakon nie zdołał stłamsić miłosnego uczucia Voichiţy do koleżanki, której obecność na nowo rozbudza szmer niepokoju w jej ciele, duszy i sercu. Z kolei uparte awanse Aliny w końcu przeradzają się w dręczące ją epileptyczne ataki, uznane przez religijną wspólnotę za diabelskie opętanie. Z wolna rozsadzane życie zakonu przywodzi mniszki do momentu, w którym miłosierdzie zaczyna przegrywać ze strachem.

Voichita (Cosmina Stratan) jest mniszką w żeńskim klasztorze usytuowanym na wzgórzach małego miasteczka. Czas mija jej na codziennych obowiązkach i modlitwie. Pewnego dnia do tej sielankowej krainy przybywa Alina (Cristina Flutur), przyjaciółka z sierocińca. Jej pojawienie się powoduje spore zamieszanie w życiu codziennym społeczności. Alina próbuje namówić Voichitę do powrotu do życia świeckiego i wyjazdu do Niemiec. Targana wątpliwościami mniszka zwraca się do Boga o radę.
Próby namówienia Voichity do wyjazdu powodują u Aliny wystąpienie objawów epilepsji, która omylnie zostaje wzięta przez księdza za stan opętania. Księdzu (Valeriu Andriuta) nie pozostaje więc nic innego, jak spróbować zaradzić temu zdarzeniu w sposób tradycyjny dla chrześcijaństwa.

Cristian Mungiu w charakterystycznym dla siebie naturalistycznym stylu przygląda się współczesnej rumuńskiej prowincji. Opowiada historię dwóch młodych dziewczyn Aliny i Voichity, które wychowały się razem w sierocińcu, a teraz spotykają się po kilku latach niewidzenia. Voichita postanawia zostać zakonnicą w niewielkim prawosławnym klasztorze, by osiągnąć upragniony spokój. Alina chce wyrwać ją ze skostniałego wiejskiego środowiska i zabrać ze sobą do Niemiec, gdzie pracuje jako kelnerka na promie. Jej determinacja, podsycana dawną miłością do przyjaciółki i rodzącą się na nowo namiętnością, przechodzi w szaleństwo, przez mieszkańców klasztoru uznane za opętanie. Trudno jednoznacznie stwierdzić, czy irracjonalne zachowanie dziewczyny wynika z podszeptów szatana, desperackich prób ratowania złamanego serca, czy z rozpaczliwego buntu wobec niesprawiedliwości świata.